TRANSPORT POZ

Transport sanitarny w POZ

Skierowanie na transport sanitarny POZ wystawia lekarz podstawowej opieki zdrowotnej.

Transport sanitarny w podstawowej opiece zdrowotnej przysługuje pacjentom w następujących sytuacjach:

• kiedy zachodzi konieczność leczenia określonego schorzenia w innym zakładzie opieki zdrowotnej – z wyłączeniem stanów nagłego zagrożenia zdrowia lub życia;
• dla zachowania ciągłości leczenia – gdy jest ono realizowane przez lekarza POZ.

Świadczenie obejmuje przejazd z miejsca zamieszkania pacjenta do świadczeniodawcy i z powrotem. Zasady odpłatności są takie same jak w przypadku opisanego wyżej transportu sanitarnego.

Transport sanitarny „daleki” w POZ

Świadczeniami w zakresie transportu sanitarnego w POZ są świadczenia opieki zdrowotnej polegające na zapewnieniu świadczeniobiorcom transportu sanitarnego, od poniedziałku do piątku, w godz. od 8.00 do 18.00, z wyjątkiem dni ustawowo wolnych od pracy.

Nie każdy przewóz pacjenta na odległość ponad 120 km jest transportem “dalekim”. Odległość jest w tym przypadku przesłanką niezbędną, aczkolwiek nie jedyną do zakwalifikowania usługi jako transport “daleki”.

Zgodnie z Zarządzeniem nr 85/2011/DSOZ Prezesa NFZ transport sanitarny “daleki” przysługuje pacjentowi w ściśle określonych sytuacjach:

1. Gdy z przyczyn losowych, nie wynikających z wyboru pacjenta, korzystał on ze świadczeń opieki zdrowotnej realizowanych w warunkach szpitalnych poza granicami kraju, a jego stan zdrowia w momencie uzyskania wypisu ze szpitala jest stabilny, ale nie pozwala na samodzielny powrót do miejsca zamieszkania (domu pacjenta). Transport jest w takim przypadku realizowany od granicy Polski do miejsca zamieszkania świadczeniobiorcy.
2. Gdy z przyczyn losowych, nie wynikających z wyboru pacjenta, korzystał on ze świadczeń opieki zdrowotnej realizowanych w warunkach szpitalnych poza granicami kraju, a wypis ze szpitala następuje przed zakończeniem terapii i wymaga kontynuacji leczenia w kraju oraz gdy nie istnieją medyczne przeciwwskazania do udzielenia świadczenia transportu sanitarnego POZ wówczas transport taki jest realizowany od granicy Polski do najbliższego, ze względu na miejsce zamieszkania pacjenta, świadczeniodawcy udzielającego świadczeń we właściwym zakresie.
3. Gdy z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi, pacjent musi pozostawać pod stałą opieką specjalistyczną danego świadczeniodawcy i odległość pomiędzy miejscem zamieszkania pacjenta a tym świadczeniodawcą przekracza łącznie (tam i z powrotem) 120 km, transport POZ przysługuje z miejsca zamieszkania pacjenta do najbliższego świadczeniodawcy specjalistycznej opieki ambulatoryjnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie i z powrotem.
4. Gdy z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi, pacjent musi korzystać z wysokospecjalistycznych świadczeń opieki ambulatoryjnej, realizowanych jedynie przez niektórych świadczeniodawców we właściwym zakresie świadczeń i miejsce udzielania świadczeń znajduje się w odległości przekraczającej łącznie tam i z powrotem 120 km, a ogólny stan zdrowia pacjenta nie pozwala na jego samodzielny dojazd do świadczeniodawcy – transport POZ przysługuje z miejsca zamieszkania pacjenta do świadczeniodawcy wskazanego skierowaniem na transport sanitarny tam i z powrotem.

Przepis stosuje się odpowiednio dla procedur kwalifikacji wstępnej pacjentów do świadczeń wysokospecjalistycznych finansowanych z budżetu Państwa realizowanych zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 roku w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń wysokospecjalistycznych oraz warunków ich realizacji (Dz. U. 2009, Nr 139, poz.1140).

W każdym z tych przypadków pacjent lub członek jego rodziny występuje do dyrektora DOW NFZ z wnioskiem o zlecenie transportu sanitarnego w POZ (na odległość tam i z powrotem, powyżej 120 km), stanowiącym załącznik nr 8 do Zarządzenia nr 85/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 17 listopada 2011 r.

Do wniosku należy dołączyć zaświadczenie lekarskie (wymogi, jakie powinno spełniać zaświadczenie opisano poniżej adekwatnie do sytuacji)
! W sytuacjach opisanych w punkcie 1 i 2 zaświadczenie do wniosku powinien wystawić lekarz szpitala, w którym udzielano pacjentowi świadczeń szpitalnych.

Zaświadczenie powinno być sporządzone w języku polskim. W przypadku trudności z uzyskaniem takiego zaświadczenia sporządzonego w języku polskim, wydanego przez lekarza szpitala poza granicami Polski, do wniosku poza zaświadczeniem należy załączyć jego tłumaczenie na język polski sporządzone przez tłumacza przysięgłego.

Uwaga!

Nie może zostać uznane za spełniające wymagane kryteria zaświadczenie wystawione np. przez lekarza szpitala, który ma podjąć kontynuację leczenia pacjenta czy też lekarza, który nie prowadził leczenia, a wydał zaświadczenie wyłącznie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną dostarczoną przez rodzinę pacjenta.

! W sytuacjach opisanych w punkcie 3 i 4 zaświadczenie powinien wystawić lekarz ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, udzielający pacjentowi świadczeń. Zaświadczenie powinno być wydane przez lekarza w momencie, w którym zaleca on pacjentowi wizytę kontrolną w poradni specjalistycznej.

Zaświadczenie to powinno potwierdzać, że pacjent jest już pod opieką tej poradni, a kolejna wizyta wynika z kontynuacji leczenia. Zaświadczenie powinno być dołączone do wniosku w momencie składania dokumentów do NFZ.

Wniosek o zlecenie transportu “dalekiego” powinien ponadto zawierać:

• wskazanie czy wizyta w poradni jest związana z zakończeniem lub kontynuacją leczenia,
• opis niesprawności pacjenta wymagająca skorzystania z transportu,
• potwierdzenie przez lekarza POZ zasadności realizacji transport i wskazanie realizatora przewozu.

Wniosek wraz z zaświadczeniem należy złożyć w ŁOW NFZ w terminie umożliwiającym rozpatrzenie wniosku, nie później jednak niż 7 dni przed datą planowanego transportu.

Zasady ogólne

W świetle przytoczonych zasad nie może wystawić wymaganego zaświadczenia m.in. lekarz, który nie prowadzi leczenia, a wydał zaświadczenie wyłącznie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną dostarczoną przez pacjenta lub na podstawie jego ustnej sugestii o fakcie wyznaczenia terminu konsultacji specjalistycznej.

Transport daleki nie może być zlecony w celu:

• odbycia leczenia wykonywanego w warunkach szpitalnych,
• wykonania badań diagnostycznych,
• gdy istnieje zlokalizowany bliżej świadczeniodawca realizujący świadczenia w danym zakresie.

Tylko w przypadku świadczeń wysokospecjalistycznych skorzystanie z transportu dalekiego nie jest związane z wymogiem udania się do najbliższego specjalisty udzielającego świadczeń w danym zakresie – w takim przypadku w zaświadczeniu winno znaleźć się uzasadnienie medyczne potwierdzające, iż realizuje on świadczenia wysokospecjalistyczne, spełniające kryteria opisane w punkcie 4.

Ponadto nadal zachowują ważność przepisy prawne określające zasady realizacji i finansowania transportu sanitarnego, m.in. § 8 ust 2. Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 13 maja 2008 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz.U.2008, Nr 81, poz. 484), nakładający na świadczeniodawców w innych rodzajach świadczeń niż podstawowa opieka zdrowotna, zobowiązanie w ramach środków finansowych określonych w umowach o udzielanie świadczeń, do zapewnienia usług transportu sanitarnego w przypadkach określonych w Ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. 2008, Nr 164, poz. 1027) oraz odpowiednich rozporządzeniach wykonawczych.

Zlecenia na transport sanitarny przyjmujemy całodobowo pod numerami telefonu:

71 333 24 44, 71 333 24 45, 71 77 31 405, 71 77 31 404